Katleya Uri

Ako si Katleya Balaaldia Uri na tinatawag ding Eya na ipinanganak noong

Hunyo 9, 1996 sa Lungsod ng San Pablo. Anak ako ng isang magaling na

guro na si Ascela Balaaldia Uri at ni Nolito Perez Uri na isang tubero.

Apat kaming magkakapatid pangana’y si Jed na sa kasalukuyang ay nasa

unang antas na ng kolehiyo,ako ang sumunod at pumapangatlo naman si

Kasmera na dito din sa Dizon High nag-aaral. Magaling siya sa lahat

ng aspeto kaya di ako magtataka na maging II-Science ang seksyon

nya.Ang bunso sy si Azalea nag-aaral sa Children’s Nook. Makulet ang

batabg ito at sobra kong kinaasaran dahil napaka selosang bata, pero

kahit ganoon ay mahal na mahal ko yon.

Nag-aral ako ng elementarya sa San Pedro Elementary School dito

ako nagsimulang maging aktibo sa lahat ng mga kompitisyon. `Magaleng

daw ako at may talento’, at dahil dito lumakas ang loob ko na

makipagsabayan din sa iba. Sa pagpasok ko sa San Pedro may

masasayang pangyayayari na hinding –hindi ko malilimutan na hanggang

ngayon ay nananatili parin sa akin, ito ay ang pagiging masayahin sa lahat

ng pagkakataon ( ano mang unos ang dumating sayo isipin mo lang na

kayang-kaya mo ito ). Sa buhay maraming mga pag-subok pero wag mong

damdamin ang lahat ng ito, maikli anag buhay at di sasakto ang oras

para isipin mo ang mga problemang ito. `Magsaya ka lang’, yan ang hindi

ko malalamutang salita na binitiwan saken ng kaibigan ko.

Tumuntong na ko ng pangalawang hakbang ng aking buhay, ito ay

(highschool life) buhay hayskul mung tawagin ng iba. May kaba dahil di

ko alam ang mangyayari, para bang tatalon sa isang mataas na lugar

tapos hindi mo alam kung anong mangyayai sa pagbagsak mo. Ngayon

nararamdaman ko na nakatayo na ko (sa paglaglag ko) base sa nakikita

kong nangyayari sa akin. Masasabi ko na napagtagumpayan ko

dahil

kitang-kita ko na nagbububnga ang mga pinaghihirapan ko.

Masaya ang highschool life dahil ditto ang pagkakataon na

magiging bata ka o magiging matanda ka sa pag-iisip sa maga

nangyayare. May pagkakaisa sa lahat ng gawain at palagi kang may

karamay sa bawat sandali.

Noong nasa unang antas ako tunay na nahihirapan ako. Hindi lang

sa paghahanap ng kaibigan kundi kung papaano ko gagawin ang lahat para

mapataas ko ang

sekondarya di ko malilimutan ang sandal na humanga ako sa isang di

pangkaraniwang estudyante Masaya nga pala pero itinigil ko rin ang

lahat

masubok ang aking kakayahan bilang volunteering CAT. Hindi basta-

basta ang gawain mo ditto lahat talagang tututukan mo. Ginagabi ng uwi

kaya madalas ding napapansin ng aking mga magulang na napapabayaan

ko ang aking pag-aaral. Dahil sa mga pangyayaring ito napilitan ako na

mag-quit kahit na labag sa aking kalooban. Pero hanggang ngayon ay

bitbit ko parin ang mga masasayang sandali at di makakalimutang

bahaging ito ng aking buhay. Ngayon ay nasa ika apat na antas na ako

mahaba-haba narin ang naigugugol kong panahon at oras sa pag-aaral sa

Dizon High. Nakakalungkot

Michkee. Masayahin syang bata, maasahan, nangunguna sa klase, isang

kaibigan na nandyan kung nalulungkot ka, nandyan din kasakasama mo sa

tawanan at iyakan. Kakaiba itong batang ito kaya hanggang ngayon bakas

parin sa aking alaala ang kalungkutan ng pumanaw sya. Ang pangyayaring

ito rin ang naging dahilan ng pagluha ng aming ilang kaklase na talaga din

naming matatapang. Bawat isang Archimedes ay nananatiling buhay sa

puso. Si Michkee ang magigign dahilan ng pag-asa upang makita ang

aking marka. Noong nasa ikalawang antas na ko ng

ng ito wala nang magagandang nangyayari. Ikatlong antas ng

dahil pumanaw ang kaklase naming si

pagkakaisa ng aming seksyon. Di namin sya malilimutan.

Naging kilala din ako dahil sa pagiging officer ko ng ibat-ibang club.

YECS ang una, mahirap palang maging officer na ganitong organisasyon

dahil ito ay nauukol sa pagkakaroon ng malaking kita. Mas malaking kita

mas uunlad ang aming organisasyon. Sulit din naman dahil mayroon din

naman kaming natatangaap. At ang gusto ko dito ay ang pagkakaroon

ko ng maraming kakilala at kaibigan. Naging officer din ako ng MAPEH

club marami din akong nakilala dito na nagpadagdag din sa masayang

nangyari sa akin. Ang pagiging officer ko naman dito ay hindi lubos ka

trabaho ko ay ang paggawa ng report. Ako lagi ang inaasahan n gaming

organisasyon pero nagawa ko naman ang lahat ng ito. Talagang lubos

ang aking pasasalamat at kasiyahan dahil naranasan ko ang lahat ng ito.

Marami pa ang mangyayari sa ilan pang buwan pagiging estudyanten na

patuloy sa pagkakaroon ng pangarap.

Gusto kong magkolehiyo sa ibang bansa dahil sa tingin ko mas maganda

ang aral don. Gusto kong makipagsabayan sa iba’t ibang lahi dahil

kayang-kaya ko ang lahat ng ito para sa isang pangarappero napag-

isip-isip ko din na di ko maaabot ang tugatog ng tagumpay kung di ako

magsisismula sa simpleng paraan. Napilitan na rin ako na sa Laguna

State Polytechnic University na lang ako mag-aral. Simple man pero

gagawin ko ang lahat para mapamahal din ako sa paaralang ito.

Kukunin ko ang kursong eduk.. Dahil gusto ko magbunga na agad

ang lahat ng aking pagsisiskap at pagtitityaga. Ayoko ng kursong

hahanap pa ako ng trabahong kay tagal taagal naman bago ka magkaroon

ng limpak-limpak na pera. Alam ko na mahirap ang ganitong trabaho lalo

nat marami ang humahadlang at nagsasabing katatapos mo lang mag-aral

aaral ka na naman. Pero alam ko sa sarili ko na kakayanin ko ang lahat ng

ito. May awa ang Panginoon! At kakayanin ko ana lahat ng bagay na ito.

Marami pa akong pangarap sa buhay, maraming gustong marating,

mga bagay na mabili mo sa sarili mong sikap, yung mga hihilingin mo

tapos matutupad na agad. Gusto ko ng masaganang buhay ayoko ng

danasin pa ng mga anak ko ang kahirapang nararanasan ng pamilya

naming ngayon.

Gagawin ko ang lahat para magtagumpay ako. Gagawin kong

inspirasyon ang lahat ng taong nagmamahal sa akin at umaasa na

magagawa ko ang lahat ng ito( pamilya, kaibigan , kabarkada, para sa

pangarap ng mga magulang ko para sa akin). At alam ko rin na sa tulong

ng Panginoon ang lahat ng mga kahilingan kong ito ay matutupad.