sarah jane andal

         Ako si Sarah Jane Caponpon Andal, 16 years old. Ako ay nakatira sa Barangay San Joaquin, San Pablo City. Ang aking kaarawan ay Oktubre 26, 1995 . Ang aking magulang ay sina Felicidad Andal at Allan Andal. Ang aking kapatid ay si John Eric Andal at ako ang bunso sa aming dalawa. Ang trabaho ng aking ina dati ay guro ng kinder dahil siguro maliit ang sweldo kaya't nag-ibang bansa siya. Siya ay nagtrabaho sa Brunei ng dalawang taon at sa Saudi Arabia ng dalawang taon rin. Sa ngayon, siya ay nasa aming bahay na lang at nagtayo ng sariling tindahan. Ang trabaho naman ng aking ama ay tricycle driver. Ang aking kapatid naman ay di-inaasahan ay namatay dahil sa matinding karamdaman o sakit. 

            Ang aking ina na si Felicidad Andal ay mabait, mapagmahal, maalaga at higit sa lahat responsable sa lahat ng bagay. Siguro dahil sa katamaran ko at hindi minsan pagsunod s utos niya kaya siya ay nagagalit at nagiging mataray pero kahit ganun pa man mahal na mahal ko pa rin siya. Ang aking ama naman na si Allan Andal ay sobrang bait, paano ko yun nasabi dahil kapag  may nagustuhan ako at kapag humingi ako sa kanya lagi niya akong binibigyan pero kapag may pera lang pero siyempre nahingi lang ako kapag alam kong may pera siya. Kaya rin siguro nasasabi nilang bigay ang luho ko pero may iba rin naman na nagsasabing ayos lang na bigay ang luho ko dahil nag-iisa na lang naman daw ako. Sa kabila ng sobrang kabaitan niya, iba rin siyang magalit, sobra rin. Dati hindi malala kapag pinapagalitan niya ko ngayon sobra sobra na kulang na lang daig ko pang nakapatay, kaya minsan namimiss ko na ang dating siya pero kahit ganun never niya kong sinaktan gamit ang kamay niya pero sa damdamin lagi kapag nga ako ay napapagalitan niya. Pero kahit ganun mahal na mahal ko pa rin siya .

               Ako ay nag-aral at nagtapos ng elementary sa San Joaquin Elementary School. At sa ngayon, ako ay nag-aaral ng sekundarya sa Col. Lauro D. Dizon Memorial National High School at ako ay Fourth year na dito at graduating. Ang aking seksyon sa nasabing paaralan ay IV-Archimedes at ang aming adviser ay si Ginang Rosy Audije na napakabait sa amin kahit kami ay pasaway at maingay.

                Ako ay taong masayahin, mahiyain, maingay at makulit nung elementary ngunit nung ako ay naging high school ako ay naging moody, tahimik, di-mahilig makipagkulitan, lahat nabago kahit sa pananamit ko, dati nung elementary puro damit ko pambabae talaga at makukulay saka lagi akong nakasandals at step-in ngunit ngayon gusto ko t-shirt lang at nakapantalon at nakarubber shoes o tsinelas na simple at ang gusto ko lang kulay ng mga damit ko ay black at white kaya siguro nasasabi nilang emo ako at tomboy dahil sa kilos ko,sa bagay kahit ako naguguluhan na din.

                 Ako din siguro ay palakaibigan dahil naging kaibigan at tropa ko ang JABRRIS ngayong high school, sila ay sina Jaymee Altar, Angel Nicolyne Alcantara, Bernamel Banaag, Rachel Banzuela, Rikki Mae Andrada, Maria Isabel Alega at ang S siyempre ako na yun. At si Princess Ara Penaredondo kahit wala siya sa JABRRIS, bestfriend ko rin siya. Masaya ako dahil nakilala ko sila, mga tapat at maaasahang mga kaibigan, mga laging nasa tabi ko sa saya at lungkot. Ngunit nalulungkot na ko dahil sa loob ng apat na taon na magkakasama at magkakatropa, kami ay magkakahiwa-hiwalay na. Ilang nalalabing buwan na lang ang aming pagsasama-sama at kami ay magkakahiwa-hiwalay na at haharap na uli sa panibagong yugto ng aming buhay ngunit sana kahit ganun hindi namin makalimutan ang isa’t-isa at manatili ang pagkakaibigan namin.

          Ang aking mga katropa at parang kapatid ko na simula nung elementary at high school ay sina Lea Ramos at Diane Calabig. Bagay talaga kaming magsama-sama dahil sa tingin ko nagkakaintindihan kami sa bawat nangyayari sa aming buhay lalo na pagdating sa usapang pampamilya at pag-ibig. Masaya ako kasi naging magkakaibigan kami kahit may iba iba kaming ugali at katangian. Pero ang maganda sa aming pagsasamahan parang hindi kami magkakaibigan dahil higit pa sa pagiging magkakaibigan ang turingan naming. Sapagkat sinasabi namin ang bawat nararamdaman at hinanakit namin sa ibang tao o kahit sa amin, sa isa’t isa. Dahil dun napapatunayan kong hindi kami nagplaplastikan dahil nagkakaintindihan kami. Kaya mahal na mahal ko sila.

           Ako, tao rin ako  marunong magmahal kaya siguro nagkaboyfriend na ko. Ang una kong boyfriend ay si Lawrence Padigos, taga-Santiago 1 siya. Siya ay nag-aaral ng high school sa San Bartolome National High School at siya ay graduating na rin. Siya ay player ng baseball sa kanilang school. Siya ay nakilala ko nung bakasyon at naging kami nung second year ako at siya naman third year. Tapos ayon nagbreak din kami after seven or eight months ba at may girlfriend na siya ngayong bago si Irra Zel. Siya ang first love ko pero ngayon para sa akin “Past is past,never been discuss”. After ten months, simula nung magbreak kami ni Lawrence, ayon may nanligaw ulit sa akin si Eidrix Sumadsad, taga-Sta.Veronica siya. Siya ay nag-aaral din sa Col. Lauro D. Dizon Memorial National High School. Naging classmate ko siya nung third year kaya kami nagkakilala. Ayon nanligaw siya pero di talaga ako makapaniwala kasi di naman kami nag-uusap at nagpapansinan tapos ako ang niligawan eh ang daming nagkakagusto naman sa kanyang iba kasi sa totoo lang di ko naman siya gusto nung una kasi di nga kami nag-uusap at nagpapansinan para mahulog ang loob ko para sa kanya. Ayon after one month na panliligaw sa akin sinagot ko na siya kasi nagustuhan ko na din siya. Pero di rin kami nagtagal kasi maraming kontrabida sa aming dalawa kaya ayon di pa kami nakakaisang buwan nagbreak na kami. Ayon after eight months, naging kami ulit kahit iba na ang section niya ngayong fourth year. Hanggang ngayon kami pa rin, four months na kami. Wish ko nga magtagal kami kahit maraming hadlang sa aming dalawa. At ang masaya sabay kaming gagraduate sa Col. Lauro D. Dizon Memorial National High School.

             Simple lang naman ang mga pangarap ko sa buhay, ang makapagtapos ng pag-aaral, magkaroon ng magandang trabaho para mabigyan ko ng magandang kinabukasan ang mga magulang ko at upang masuklian ko lahat ng paghihirap nila para sa akin para maging matagumpay ako. Pero alam ko upang matamo lahat ng pangarap, kailangan ng sipag at tiyaga lalo na ang determinasyon na matupad lahat ng pangarap dahil para sa akin ang bawat bagay ay kailangang paghirapan upang matamo. Kaya sa abot ng aking makakaya, gagawin ko ang lahat matamo ko lang ang pangarap na aking inaasam.

Katleya Uri

Ako si Katleya Balaaldia Uri na tinatawag ding Eya na ipinanganak noong

Hunyo 9, 1996 sa Lungsod ng San Pablo. Anak ako ng isang magaling na

guro na si Ascela Balaaldia Uri at ni Nolito Perez Uri na isang tubero.

Apat kaming magkakapatid pangana’y si Jed na sa kasalukuyang ay nasa

unang antas na ng kolehiyo,ako ang sumunod at pumapangatlo naman si

Kasmera na dito din sa Dizon High nag-aaral. Magaling siya sa lahat

ng aspeto kaya di ako magtataka na maging II-Science ang seksyon

nya.Ang bunso sy si Azalea nag-aaral sa Children’s Nook. Makulet ang

batabg ito at sobra kong kinaasaran dahil napaka selosang bata, pero

kahit ganoon ay mahal na mahal ko yon.

Nag-aral ako ng elementarya sa San Pedro Elementary School dito

ako nagsimulang maging aktibo sa lahat ng mga kompitisyon. `Magaleng

daw ako at may talento’, at dahil dito lumakas ang loob ko na

makipagsabayan din sa iba. Sa pagpasok ko sa San Pedro may

masasayang pangyayayari na hinding –hindi ko malilimutan na hanggang

ngayon ay nananatili parin sa akin, ito ay ang pagiging masayahin sa lahat

ng pagkakataon ( ano mang unos ang dumating sayo isipin mo lang na

kayang-kaya mo ito ). Sa buhay maraming mga pag-subok pero wag mong

damdamin ang lahat ng ito, maikli anag buhay at di sasakto ang oras

para isipin mo ang mga problemang ito. `Magsaya ka lang’, yan ang hindi

ko malalamutang salita na binitiwan saken ng kaibigan ko.

Tumuntong na ko ng pangalawang hakbang ng aking buhay, ito ay

(highschool life) buhay hayskul mung tawagin ng iba. May kaba dahil di

ko alam ang mangyayari, para bang tatalon sa isang mataas na lugar

tapos hindi mo alam kung anong mangyayai sa pagbagsak mo. Ngayon

nararamdaman ko na nakatayo na ko (sa paglaglag ko) base sa nakikita

kong nangyayari sa akin. Masasabi ko na napagtagumpayan ko

dahil

kitang-kita ko na nagbububnga ang mga pinaghihirapan ko.

Masaya ang highschool life dahil ditto ang pagkakataon na

magiging bata ka o magiging matanda ka sa pag-iisip sa maga

nangyayare. May pagkakaisa sa lahat ng gawain at palagi kang may

karamay sa bawat sandali.

Noong nasa unang antas ako tunay na nahihirapan ako. Hindi lang

sa paghahanap ng kaibigan kundi kung papaano ko gagawin ang lahat para

mapataas ko ang

sekondarya di ko malilimutan ang sandal na humanga ako sa isang di

pangkaraniwang estudyante Masaya nga pala pero itinigil ko rin ang

lahat

masubok ang aking kakayahan bilang volunteering CAT. Hindi basta-

basta ang gawain mo ditto lahat talagang tututukan mo. Ginagabi ng uwi

kaya madalas ding napapansin ng aking mga magulang na napapabayaan

ko ang aking pag-aaral. Dahil sa mga pangyayaring ito napilitan ako na

mag-quit kahit na labag sa aking kalooban. Pero hanggang ngayon ay

bitbit ko parin ang mga masasayang sandali at di makakalimutang

bahaging ito ng aking buhay. Ngayon ay nasa ika apat na antas na ako

mahaba-haba narin ang naigugugol kong panahon at oras sa pag-aaral sa

Dizon High. Nakakalungkot

Michkee. Masayahin syang bata, maasahan, nangunguna sa klase, isang

kaibigan na nandyan kung nalulungkot ka, nandyan din kasakasama mo sa

tawanan at iyakan. Kakaiba itong batang ito kaya hanggang ngayon bakas

parin sa aking alaala ang kalungkutan ng pumanaw sya. Ang pangyayaring

ito rin ang naging dahilan ng pagluha ng aming ilang kaklase na talaga din

naming matatapang. Bawat isang Archimedes ay nananatiling buhay sa

puso. Si Michkee ang magigign dahilan ng pag-asa upang makita ang

aking marka. Noong nasa ikalawang antas na ko ng

ng ito wala nang magagandang nangyayari. Ikatlong antas ng

dahil pumanaw ang kaklase naming si

pagkakaisa ng aming seksyon. Di namin sya malilimutan.

Naging kilala din ako dahil sa pagiging officer ko ng ibat-ibang club.

YECS ang una, mahirap palang maging officer na ganitong organisasyon

dahil ito ay nauukol sa pagkakaroon ng malaking kita. Mas malaking kita

mas uunlad ang aming organisasyon. Sulit din naman dahil mayroon din

naman kaming natatangaap. At ang gusto ko dito ay ang pagkakaroon

ko ng maraming kakilala at kaibigan. Naging officer din ako ng MAPEH

club marami din akong nakilala dito na nagpadagdag din sa masayang

nangyari sa akin. Ang pagiging officer ko naman dito ay hindi lubos ka

trabaho ko ay ang paggawa ng report. Ako lagi ang inaasahan n gaming

organisasyon pero nagawa ko naman ang lahat ng ito. Talagang lubos

ang aking pasasalamat at kasiyahan dahil naranasan ko ang lahat ng ito.

Marami pa ang mangyayari sa ilan pang buwan pagiging estudyanten na

patuloy sa pagkakaroon ng pangarap.

Gusto kong magkolehiyo sa ibang bansa dahil sa tingin ko mas maganda

ang aral don. Gusto kong makipagsabayan sa iba’t ibang lahi dahil

kayang-kaya ko ang lahat ng ito para sa isang pangarappero napag-

isip-isip ko din na di ko maaabot ang tugatog ng tagumpay kung di ako

magsisismula sa simpleng paraan. Napilitan na rin ako na sa Laguna

State Polytechnic University na lang ako mag-aral. Simple man pero

gagawin ko ang lahat para mapamahal din ako sa paaralang ito.

Kukunin ko ang kursong eduk.. Dahil gusto ko magbunga na agad

ang lahat ng aking pagsisiskap at pagtitityaga. Ayoko ng kursong

hahanap pa ako ng trabahong kay tagal taagal naman bago ka magkaroon

ng limpak-limpak na pera. Alam ko na mahirap ang ganitong trabaho lalo

nat marami ang humahadlang at nagsasabing katatapos mo lang mag-aral

aaral ka na naman. Pero alam ko sa sarili ko na kakayanin ko ang lahat ng

ito. May awa ang Panginoon! At kakayanin ko ana lahat ng bagay na ito.

Marami pa akong pangarap sa buhay, maraming gustong marating,

mga bagay na mabili mo sa sarili mong sikap, yung mga hihilingin mo

tapos matutupad na agad. Gusto ko ng masaganang buhay ayoko ng

danasin pa ng mga anak ko ang kahirapang nararanasan ng pamilya

naming ngayon.

Gagawin ko ang lahat para magtagumpay ako. Gagawin kong

inspirasyon ang lahat ng taong nagmamahal sa akin at umaasa na

magagawa ko ang lahat ng ito( pamilya, kaibigan , kabarkada, para sa

pangarap ng mga magulang ko para sa akin). At alam ko rin na sa tulong

ng Panginoon ang lahat ng mga kahilingan kong ito ay matutupad.

Ang aking talambuhay

Ang talambuhay sa isang tao sa pagpapalabas ng sariling emosyon dahil habang sinusulat ang isang talambuhay ay nababalikan ang mga pangyayari sa nakaraan kasama ang mga emosyong naramdaman sa pangyayaring ito. Ako po si Charles jordan J. Policarpio.Nakatira sa Brgy.Sta Elena San Pablo City.  15 taong gulang na.pangatlo sa apat na magkakapatid.Anak nina Lilibeth j. Policarpio at Nemencio Policarpio.Ipinanganak ako noong Mayo 24 1996 .Ipinanganak naman ako sa ospital dito sa San Pablo.Nakatira kami ngayon sa Brgy Sta Elena San Pablo  City. . Ang aking zodiac sign ay Gemini, at ako po ay year of the rat. Masasabi ko po sa aking sarili na, ako po ay isang mabutingtao na may takot sa Diyos, at matulungin at lubhang mapagmahal sa kapwa. Sa kabila ng aking magagandang ugali ko at kakayahan ay mayroon naman akong kahinaan na nais ko pong baguhin upang lalo ko pa po mapaunlad ang aking pagkatao ng sa ganoon ay magsisilbing huwaran ako sa aking kapwa. Ang aking mga kapatid naman ay sina Angel Policarpio,Marife Policarpio at Ian Policarpio. Ang trabaho po ng aking magulang ay ang pagtitinda ng ulam.kapiling o kasama  ko ang aming lolo at lola.

Nag –aral po ako ng elementarya sa Placido Escudero Memorial School.Ang aking unang naging teacher dito ng akoy kinder ay si Mrs.Bundalian . Unang antas o Grade 1 inis na inis ako noon kasi ang daming SSG o sipsip sa guro para lang tumaas ang marka. ulam. At   dito ako nakaranas kung paano mamuhay bilang bata, nakaranas akong uminom ng gatas sa bote, sumala sa higaan,, maging makulit na bata, maglaro kasama ang mga kalarong bata at marami pang iba na mginagawa ng isang bata.Ang huli kong naging guro dito at si Mrs Cuevas. Ng makatapos ako ng elementarya ara sa akin dito nagtatapos ang aking pagkabata dahil maraming bagay ang nangyari sa akin pagkatapos kong magtapos sa elementarya at ang mga bagay na ito ay naging hudyat ng aking pagiging binata. Sa bahaging ito namulat ako sa tunay na buhay sa mundong ito, humarap ako sa maraming problema sa buhay, dito ako sinubok ng diyos at pinalakas at hanggang ngayon ang mga problemang ito ay aking nararanasan pa.

Col. Lauro D. Dizon Memorial National High School naman ang pinasukan kong paaralan nang ako’y magtapos ng elementary. Noong una ay takot pa akong gumala dahil wala pa akong gaanong kakilala noong first year pa lang ako. Second year na ako at nasa section A parin ako. Masaya ako dahil kasama ko parin ang iba kong kabarkada at kahit na lumiopat na sa ibang section ang iba kong kabarkada ay mananatiling kaibigan ko parin sila pati na rin ng mas tumibay an gaming barkadahan noong ako’y secong year. Ng sumunod na taon ay section A parin po ako. Sa ngayon po  ay 4^th year na po ako don. Fourth year na ang ngaing pinakamagastos sa lahat ng taon ko sa Dizon High School. Bago narin an gaming principal. Masasabi kong siya na ang pinakamagaling mamuno dahil wala pang isang taon nakapagpatayo ba siya ng tatlong silid-aralan. Nagkaroon din ng mga aktibidad na wala noong mga nakaraang taon.  Ang aking mga kapatid naman ay nag-aaral ngayon ng elementarya sa aking iskul na dati kong pinasukan.gusto ko po  sana sa private pero ayos narin po ito

Marami akong mga namimiss noong ako po ay bata pa tulad ng mga nilalaro namin.pati na ang mga ang aking mga kaibigan.  Tungkol naman sa mga hilig o paborito.Isa sa mga paborito kong pagkain ay manok sinigang at marami pang iba.paborito ko naman dessert ay leche plan,jelatin at buko salad. Ang paborito ko pong manlalaro ay sina Michael Jordan at si Manny Pacqiao.Ang mga lugar naman gusto kong maratin ay ang Palawan at Amerika dahil gusto kong makakita ng snow.Nahubog naman ang isipan ko dahil na rin sa mga kaibigan ko.   Sa kulay naman ay pula dilaw at asul.hilig ko naman po ay ang mglaro ng cell phone mag-dama at maglaro ng baraha.Asarin ang akng mga kapatid ay isa rin sa aking gusto laging gawin.Ang akin namang kasabihan ay time is gold.Sa asignatura naman po  ay ang filipino. ara sa akin dito nagtatapos ang aking pagkabata dahil maraming bagay ang nangyari sa akin pagkatapos kong magtapos sa elementaryaat ang mga bagay na ito ay naging hudyat ng aking pagiging binata. Sa bahaging ito namulat ako sa tunay na buhay sa mundong ito, humarap ako sa maraming problema sa buhay, dito ako sinubok ng diyos at pinalakas at hanggang ngayon ang mga problemang ito ay aking nararanasan pa Gusto rin ang palaging mag-gala.dahil dito madalas akong pagalitan ng aking magulang.ngayong 2012 pipilitin kong magbago.susunod na ako sa kanilang mga payo at kanilang mga pinaguutos ng para matuwa naman sila sa akin.Madalas ang ginagawa ko lang samin ay matulog manood ng t.v at manggulo sa ginagawa ng iba.naglalaro rin ako paminsan minsan ng basketball at iba pang laro.Noong bata pa naman ako ang lagi naming ginagawa ay ang paghahabulan,hindi pagpasok at hindi pakikinig sa guro pero dahil high school nag-bago na ko.Sa ngayon ay mas naging tahimik na ko at nakikinig na ako sa guro para hindi na bumaba ang aking marka.dahil sa paghahanda sa pagiging college.Lahat ng aking mga naging guro ay hinahangaan ko dahil alam kong napakahirap ng kanilang napiling trabaho saludo po ako sa inyong lahat.Hinding hindi ko kayo malilimutan dahil kayo ang nagbibgay ng inspirasyon upang pahalagahan ang aking pag-aaral.Tinutuloy ko ang aking pag aaral dahil ito ang pangarap ng aking magulang para sa akin at dahil na rin maswerte ako at akoy nakakapag-aral ditu lad ng iba.nakakalungkot lang na magkakahiwalay na kaming magkakaibigan siguradong mamimiss ko  sila sobra.susubukan ko na rin magipon ng pera paramay magamit ako kapag may dapat akong bilhin para s akin.ang pinaka ayoko ko po sa lahat ay ako po ay sinisigawan lalo na ng ibang tao yan ang nakakapagpainit sa akinng dugo

      Ang aking pong pangarap ay maging isang engineer upang matulungan ko ang aking magulang.Isa pa ay magkaroon ng maayos na pamilya para maging masaya kami.At para sa aking kapatid na sana ay pagbutihin nila ang kanilang pag-aaral.iyan lamang  po ang masasabi lo sa ngaun sa aking  buhay.

Talambuhay ni Oruga

 Ang pangalan ko ay Lawrence B. Oruga at isinilang noong Hunyo dalawampu’t dalawa ng taong labing siyam siyamnapu’t anim. Isinilang ako sa aming tahanan sa aming baranga sa San Marcos, San Pablo City. Pangalawa ako sa aming tatlong magkakapatid. Sina Lino at Mila Oruga ang aking mga magulang. Isa sa mga kinahiligan ko ay ang mga hayop at ang alaga naming mga aso na sina Blacky at Budoy. Ang laro na kinahiligan ko sa labas ng aming bahay ay badminton at chess at dama naman sa amiung paaralan tuwing breaktime. Mahilig din akong magguhit ng mga hayop at mga halaman. At magtanim naman ng halaman at kapag minsan gulay kapag wala akong pasok. Sabin g iba kill joy raw ako. Ayoko kasing maggala. Gusto ko lang manood ng T.V. Ang isa ko pang ugali ay ang magtipid at kung magtipid ako ay todo tipid. Hindi na nga ako nagre-recess para makatipid at sobrang gastos naman kapag gumastos ako.

                Sa Paaralan ng Elementary ng San Marcos ako pumasok mula Kinder Garten hanggang matapos ako ng elementary. Ilalahad ko sa inyo ang ilang pangyayari nang ako ay bata pa. Unang antas o Grade 1 inis na inis ako noon kasi ang daming SSG o sipsip sa guro para lang tumaas ang marka. At ang paborito naming laro noon ay hinihipan na sasakyan na gawa sa papel. Ikalawang antas na ako at wala pa akong masyadong alam pero nasa mataas na seksyon parin ako kaso ngalang masyadong marami na ang nasa mataas na seksyon kaya marami kaming napalipat sa mas mababang seksyon. At ang masayang nangyari noong ay nang may nagtindang pugo sa amin. Grade 5 tuwang tuwa ako nang sabihin na ang mga honor. Ako ang napili ng aking guro na pinakamasipag sa buo naming klase dahil hindi alam ng aking mga kaklase na tuwing breaktime naming ay nagwawalis ako n gaming silid-aralan bago lumabas. Sa lahat ng mga guro pinakapaborito ako ni Ma’am Aileen Belen at ang pinakapabrito kong subject ay EPP dahil mahilig akong magtanim. Tuwang tuwa rin ako tuwing magkakaroon ng Intrams sa aming paaralan kung saan nagpapaligsahan at nagpapagalingan sa pagsayaw ang bawat antas mula Kinder hanggang ikaanim na antas. Grade 6 ako nang magsayaw kami na gamit ang baso. Tuwang tuwa ang manonood sa aming ginawa kaya nanalo kami. Pero kahit natalo o nanalo kami ay Masaya parin ako at ang mga manonood. Grade 6 na ako kaya ibig sabihin kailangan na naming maghiwalay at tumuntong na ng High School.

                Col. Lauro D. Dizon Memorial National High School naman ang pinasukan kong paaralan nang ako’y magtapos ng elementary. Noong una ay takot pa akong gumala dahil wala pa akong gaanong kakilala noong first year pa lang ako. Dahil wala pa akong masyadong kakilala smabay ako sa dati kong maga kaklase na nasa isang seksyon na kumain. Second year na ako at nasa section C parin ako. Masaya ako dahil kasama ko parin ang iba kong kabarkada at kahit na lumiopat na sa ibang section ang iba kong kabarkada ay mananatiling kaibigan ko parin sila pati na rin ng mas tumibay an gaming barkadahan noong ako’y secong year. Nang sumunod na taon ay tumaas ang aking section kahit na may palakol sa aking marka at naging B section na ako. May halong lungkot at saya ang naramdaman ko nang malaman ko na lilipat na ako ng section. Malungkot ako dahil mahihiwalay na ako sa dati kong mga kabarkada at Masaya dahil magkakaroon na ako ng mga bagong kaibigan. Hindi ako naging malapit sa halos lahat ng nasa section na nilipatan ko dahil bagong salta lang ako at meron na silang kanya-kanyang barkadahan kaya ang naging kaibigan ko o kabarkada ay ang kakalipat lang rin ng section. Nang malaman ko na lilipat na naman ako ng section lalo akong nalungkot dahil kung kalian medyo malapit na ako sa section B ay tsaka pa ako lilipat ulit. Akala ko na hindi sila lahat mabait pero hindi pala sila lahat. Meron ding palang mabait. Kng kalian medyo kalapit ko na ang isa sa mga kaklase ko ay nawala na siya. Kaawa-awa siya. Nasunog kasi ang kanilang bahay at ang malingkot kasama siyang nasunog kahit nakaligtas siya binawi parin siya ng Diyos. Sumalangit nawa ang kanyang kaluluwa. Fourth year na ang ngaing pinakamagastos sa lahat ng taon ko sa Dizon High School. Bago narin an gaming principa. Massabi kong siya na ang pinakamagaling mamuno dahil wala pang isang taon nakapagpatayo ba siya ng tatlong silid-aralan. Nagkaroon din ng mga aktibidad na wala noong mga nakaraang taon. Ngayong taon naramdaman ko ulit ang magin isang estudyante dahil sa mga aktibidad na ginawa naming at mga stage play na pinanood namin lalo na ang ginanap na Mr. and Ms. Dizon sa unang pagkakataon. Sa Dizon noong Disyembre 17 ng gabi. Marami na akong pinagdaanan ngayong High School life ko. Fourth year na ako ibig sabihin magtatapos na ako. Ito na siguro ang pinakamagandang graduation na magaganap sa lahat ng mga nakaraaang pagtatrapos dahil sigurado akong maganda ito dahil sa aming bagong punung-guro si Ms. Cristela Uy. Masaya ako sa bawat isa sa amin dahil sa wakas tatahak na naman kami ng bagong landas. Ang batch na siguro naming ang pinakamasayang magtatapos sa Dizon High School. Meron mang ibang hindi magtratapos kahit papaano ay nakapag-aral parin sila at nagsumikap magtapos ng pag-aaral.

                Marami akong pangarap syempre isa na dito ang pagtatapos ng pag-aaral pero ang gusto ko talaga ay ang bumili ng malaking lupa at makapagpatayo ng “Farm” dahil mahilig ako sa mga hayop at mahilig din akong magtanim. Pero bago ko matupad iyon ay kailangan ko munang magtrabaho. Gusto kong magtrabaho sa ibang bansa sa dahilanbg malaki ang sweldo at maraming pwedeng pasukan na trabaho hindi tulad sa Pilipinas pero kailangan kong bumalik sa Pilipinas dahil dito ko gustong simulan ang pangarap ko na makapagpatayo ng farm para na rin bumili ng bahay at lupa.

Ang Madramang Talambuhay ko ( Princess ara ) :)

Ang Aking Talambuhay

     Ako po si Princess Ara Dan Peñaredondo, labinlimang taong gulang, na ipinanganak sa malaking ospital ng San Pablo, Laguna noong ika-4 ng Nobyembre taong 1996. Ang aking zodiac sign ay Scorpio, at ako po ay year of the rat. Masasabi ko po sa aking sarili na, ako po ay isang mabutingtao na may takot sa Diyos, at matulungin at lubhang mapagmahal sa kapwa. Sa kabila ng aking magagandang ugali ko at kakayahan ay mayroon naman akong kahinaan na nais ko pong baguhin upang lalo ko pa po mapaunlad ang aking pagkatao ng sa ganoon ay magsisilbing huwaran ako sa aking kapwa. Kami po ay apat na mag kakapatid, si Ate Glaiza ang panganay kong kapatid, kami ay kadalasan mayroong di pagkakaunawaan na nag reresulta sa tampuhan pero nawawala din ito pag lipas ng araw, si Ate Lyka naman ang sumunod siya ay mabait at tumutulong sa akin, at sumunod naman ay si Kuya Gino Karlo siya ay lagi kong kalaro at kaaway noong bata pa ako pero mabait na siya sa akin ngayon ngunit pinapahed pa rin. Si mama Edna Dan Peñaredondo ang aking butihing ina, siya ay mabuti at mapagmalasakit na magulang sa amin at si Nestor Dela Cruz Peñaredondo naman ang aking butihing ama na siyang laging gumabay at nag papayo sa aking paglaki.
     Nag aral po ako ng elementarya sa paaralan ng Elementarya ng San Marcos, at doon ay nakakilala ako ng mga kaibigan na naging kalaro ko, sila ay sina Rona Palejon, Danica Cosico, Janella Espinar, at marami pang pang iba. Mahilig kami noon maglaro ng paper doll at tao-tauhan,at tuwing pagkaawas namin ay naglalaro din kami ng iba ko pang kaklase ng sikyo, tumbang-preso, patintero, at luksong-tinik. Naaalala ko din po na noon ay napapaaway din ako sa iba kong maaarteng kaklase, pero hindi iyon naging hadlang sa pagiging masayahin kong bata. At dumating naman ang panahon na mag tatapos na kami sa pagiging elementarya, ito ay naging emosyonal para sa aming lahat dahil naging malapit kami sa bawat isa.
      Ngayon ay hayskul na po ako madami akong hindi malilimutan na karanasan. Sa unang araw ng pagiging freshmen ko po ay sobrang nakakaba para sa akin kasi wala pa ako noon kakilala, hindi ko nga din inakala na magiging seksyon A ako. Ang mga naging gurong taga payo ko ay sina Gng. Hitosis at Mrs Carina Liay. Nagkaroon din ako ng mga kaibigan tulad nila Michelle Ramos, Dhiey Panergalin, Sarah Jane Andal, Rikki Mae Andrada, Maria Isabel Alega, at si Bernamel Banaag. Naging paborito kong guro si Sir Mission at subject niyang Math kasi ng dahil sa kanya gumaling sa Math. At dati rin ay nakaka-aaway din namin ang 1-B dahil sa klasrum gawa nung pag papraktis ng Ibong Adarna. Ako noon ay gumanap bilang albularyo. Second year naman po ako ay A parin ako, marami ding masasayang karanasan akong natamo, natuto din po ako makisama sa mga kalalakihan dahil noon po ay galit ako sa kanila. Isa sa di ko inaasahang pangyayari ay naging Top Student ako sa Math at sa buong klase. Naging bago ko namang mga kaibigan sila Carol Millar, Trixia Mae Rivera, Jerlyn Janaban at ang transferee na si Beatriz Maria Medina. Ako nga din po pala ang pinaka maagang pumasok noon at lagi nag hahawak ng attendance. At noon namang Florante at Laura, mayroon akong karanasan na hindi ko talaga malilimutan iyon ay noong na huli kami ng pagdating sa elimination nito at kami ay napagalitan noon pero pinasali pa din kami habang umiiyak, ako ay nag rerecite at kami ay nakapasok at sa bandang huli kami ay nag wagi bilang Champion. Sa 2nd year natuto ako maadik sa com at mag gala kahit saan. Para sa akin ito ang Inspiring year na taon. At noong junior naman po ako iba na naman ang mundo ko kasi bago na naman ang mga guro at kaklase ko pero A parin ako at ako ay proud sa sarili ko. Ang guro namin ng 3rd year ay si Bb. Reyes. Isa pang bagong karanasan ko ay naging subject namin sa T.L.E ay Baking, natuto kaming gumawa ng masasarap na cookies at cakes. At isa pa ay first time kong pag sali sa Sci-Camp, iyon ay sobrang masaya lalo na ang pillow fight pag gabi. At nabuo naman ang barkadang PaRTiPiPx, na pinasimulaan ni Eidrix Sumadsad, at ang mga naging miyembro nito ay sila, Zarina Joyce Mojica, Cindy Seda, Khatrina umali, Gerry Ilustre, Raniel Alidio, Marvin Binasoy, Jerson Arinque, John Lincon Delin, Jonnel Dioso, Jude Angelo Briñas, Alona Fe Maghirang, Bernamel Banaag, Beatriz Maria Medina, Sarah Jane Andal,Joffet Pandinuela, Camille Miranda at Jean Pauline Sacdalan. Isa sa mga activities ng III-A ay noong opening ng SM kami ay sumayaw. Isa pa ay noong Jazz Chant kung saan marami kaming nawalang lesson tapos dis-qualified pa kami :( .At noong December naman nag swimming ang pipx sa ilog kila Eidrix kasi para din iyon sa celebration ng kaarawan nila Zarina at Cindy. Ako nga ay handang handa noon pero yung iba ay hindi inakala na maglalangoy. Nakita ko pa nga yung crush ko na si Jomel Dangue,nakilala ko siya dahil naging player siya ng baseball ng San Bartolome kung saan ka-player siya ng dating kasintahan ni Sarah na si Lawrence Padigos nakilala din namin sila Bon Christopher Abril, Bryan Umali, Ireneo Abril at Wilson Flores. Sumunod naman ay paglahok ko sa Mardigras, si Sir Jason ang nagturo sa amin kami ay mga piling estudyante lamang at first time ko talaga maranasan ito. Pagkatapos noon ay pag tuturo naman ng Florante at Laura sa 2-B kung saan nakilala ko sila Jennylyn Varua, Michelle, Rilyn, Shiela, Margielyn at iba pa. Sumunod namang exciting na pangyayari ay noong Juniors and Seniors Prom. Kung saan naging first dance ko si Jerson, madami akong nakasayaw noon pero isa ko pa din masayang kasayawan ay si kuya Wilmart. Tapos isa pang masaya ay ang pagsayaw sa stage. Hindi ko din malilimutan ay ang pagsayaw sakin ni Raniel na ang kanta ay nirequest namin sa DJ,Di lang Ikaw. Noon namang Open Concert kami nila Khatrina at Joanna ay kumanta sa harap ng maraming tao, nakakakaba talaga iyon dahil first time namin iyon. At ngayon 4th year na ako madami ding masasayang karanasan ang nangyari, tulad ng pag sama ko sa Tropang “G” naging bago ko silang mga kaibigan dahil kay Isabel. Ngayong magtatapos na po ako marami akong hinding hindi makakalimutang mga pangyayari sa akin buhay. Plano ko po sa pagtungtong ko ng kolehiyo ay makuha ko ang nais kong kurso iyon ay Tourism. At pag ako’y nagkaroon ng marangal na trabaho ay makakatulong na ako sa aking pamilya gayon din sa iba. At balang araw ay makakatagpo din ako ng karapat dapat na lalaki para sa akin. :)
     Yun pa lamang po ang mga karanasan ko sa buhay. Subaybayan natin ang susunod pang kabanata ng buhay ko sa mga susunod pang taon. Kung saan marami pang taong dadating sa buhay ko na magiging parte nito.

Talambuhay ni Julie Ann A.Villanueva

  Ako si Julie Ann Alina Villanueva, isang simpleng babae na may mataas na pangarap sa buhay. Tinatawag nila ako sa palayaw na Julie o Hulyana. Isinilang ako noong ika-apat ng Hulyo taong isang libo syam na raan syam naput lima. Nakatira ako sa Brgy. Soledad lungsod ng San Pablo, lalawigan ng Laguna. Ang aking mga magulang ay sina Arnold Corbantes Villanueva na isang tricycle driver at si Aileen Alina Villanueva na kasalukuyang ipinagpatuloy ang kanyang pag'aaral sa Kolehiyo. Ako ay may tatlong kapatid na lalaki, di man sila ganun kasisipag pero sila ay maaasahan. Si Christian ang panganay kong kapatid, si John Henry ang sumunod sa akin, si Paul Kenneth ang bunso.

      Anim na taong gulang ako ng magsimulang mag-aral sa St. Francis Day Care Center. Noong ako ay nasa Kindergarten, Hindi ako permanenteng nakatira sa aming tahanan, palipat-lipat ako sa aking lola at sa tita ko dahil inaalagaan ng aking magulang ang mga nakababata kong kapatid. Nang tumuntong na ako sa elementarya, nag-aral ako sa San Pablo Central School mula ika-una hanggang ika-dalwang baitang sa aking pag-aaral doon ay hindi naging maganda ang mga naging karanasan ko, bukod sa mataray at istriktong guro nung nasa unang baitang palang ako ay marahil na rin sa palautos kong guro nung nasa ika-dalawang baitang na ako. Laking pasasalamat ko noong ako ay napalipat ng paaralan, pinagpatuloy ko ang aking pag-aaral sa mababang paaralan ng elementarya ng Soledad. Doon ko rin nalaman na may angkin din akong katalinuhan, nagkamit ako ng karangalan dahil nasa ika-syam na ranggo ako sa aming top 10 noong ako ay nasa ikatlong baitang. At noong ako ay nasa ika-apat na baitang na, nasa ikawalong ranggo na ako, sa ika-limang baitang naman ay tumaas ang aking ranggo sa ika-pito at sa huling baitang ko sa elementarya nakamit ko ang parangal na first honorable mention at may espesyal na parangal dahil nakamit ko ang unang pwesto ng lumaban ako para sa amin dyaryo na Sulyap bilang taga kuha ng larawan. Di ko na naipagpatuloy ang aking paglaban sa District level sapagkat nagkaroon ako ng sakit, mula rin na mapalipat ako sa paaralang iyon napasali ako sa bumubuo ng aming dyaryo at ako rin ang naging sekretarya sa aming klase mula ika-tatlo hanggang ika-anim na baitang. Doon ko rin natutunang magtiwala sa aking sarili at magkaroon ng kaibigan. Nakilala ko dito ang akng Bestfriend na si Aireen Avila na may malaking ginampanan sa aking buhay, kahit minsan ay mayroon kaming hindi pagkakaintindihan ay palagi siyang nandyan upang tumulong at umagapay sa akin, sobrang swerte ko at nakilala ko siya. Natapos ko na ang unang yugto ng aking pag-aaral sa elementarya. Ipinagpatuloy ko ang aking pag-aaral sa sekondarya sa Col. Lauro D. Dizon Memorial National High School mula sa unang antas hanggang sa ngayon na nasa ika-apat na antas na ako ay kabilang ako sa section A pangalwang section sa paaralang iyon. Dito ko nakilala ang iba't-ibang ugali ng tao, ang laki ng pinagkaiba sa elementarya. Bilang isang Highschool Student, marami na akong pagsubok na pinagdaanan tulad na lamang ng nasa unang antas pa lamang ako, medyo nakakapanibago ang mga kamag-aaral ko, naranasan kong kumain at umuwi ng mag-isa. Doon ko napagtanto na mahirap pala ang mabuhay ng wala kang kaibigang nakaagapay. Nang tumuntong na ako sa Ikalawang antas, doon ko natutunang makisama at makisalamuha sa aking mga kamag-aaral. Nakilala ko at naging kaibigan ko sina Abby, Rikki Mae, ate khatreen, Cindy, Michelle, Katleya. Angel, Lea,Jaymee at Mavin, sa tulong din nila nabago ko ang iba kong ugali na alam kong hindi maganda. At nang nasa ika'tlong antas na ako mas lubusan ko pa sila nakilala at doon nagumpisang mabuo ang aming grupo ang JURIKHAGAIL( Julie Ann, Rikki Mae, Khatrren at Abigail) sila ang maituturing kong mga kaibigan dahil sa kanila ko sinasabi ang lahat ng mga problema at mga pangyayari sa buhay ko, sabi nga nila, sa akin nila natutunan ang maging prangka at totoo, wala kaming sikretong itinatago sa isa't-isa. Kapag hindi nagustuhan ng isa ang ginawa o ugali ng isa, sinasabi na agad para walang maganap na awayan o samaan ng loo, kami-kami rin ang nagtutulungan kapag kami ay may problema. Tinuturing ko na rin silang kapatid. At ngayon, ako ay nasa ika-apat na antas na, dito ko na rin naranasan ang pinakamatinding pagsubok sa buhay ko bilang isang estudyante dahil sa trahedya na pinagdaanan ng aming kamag-aaral na si Michkee Dimayuga at ng kanyang ama na sa kasamaang palad ay pumanaw si Michkee, dito nasubok ang aming katatagan bilang kanyang kamag-aaral at kaibigan, dahil sa kanyang pagkawala, nagkaroon ulit ng pagkakaisa ang aming seksyon ang IV Archimedes at natutunan din namin sa kanya na i-enjoy ang buhay dahil sa isang igglap maaari itong mawala.

      Marami rin akong bagay na pinagkakaabalahan tulad na lamang ng pagpasok ko tuwing Sabado kapalit ng aking scholarship sa Canossa, at  naglilingkod din ako sa ating Panginoon bilang isang koro, nag-umpisa akong maglingkod sa Kanya noong ako ay nasa ika-limang baitang pa lamang at ipinagpatuloy ko ito hanggang sa ngayon. Sinubukan ko rin na maging isang LCM ( lector Commentator Ministry) o taga basa ng mga salita ng Diyos. Sa una ay nakakakaba at nakakahiyang humarap sa maraming tao pero hindi nagtagal, nasanay na rin ako, dito ko rin lubusang nakilala ang ating Panginoon.

      Nlalapit na ang araw ng aking pagtatapos at tutuntong na naman ako sa panibagong  yugto ng aking pag-aaral sa kolehiyo. Ihahanda ko na ang aking sarila sa mas malaking pagbabago at panibagong pakikisama sa aking mga magiging kamag-aaral at sa mga pagsubok na alam kong mas mahirap kaysa sa mga naranasan ko noon. Ipopokus ko ang aking sarili sa pag-aaral at sisikaping makatapos upang makahanap ng magandang trabaho at makatulong sa aking mga magulang. Gagawin kong inspirasyon ang mga pagsubok na napagdaanan ko at hindi ako basta susuko sa mga problema. Nais kong makamit ang aking pangarap na maging isang lisensyadong guro at makapag turo sa mga bata. Ipagpapatuloy ko rin ang paglilingkod ko sa simbahan at hindi ako magsasawang makinig at isabuhay ang salita ng Diyos.

      Ito ang aking Talambuhay, simple man pero makabuluhan.

Ang Talambuhay ni Rikki Mae T. Andrada

Ako si Rikki Mae T.Andrada,labing limang taong gulang.Ipinanganak ako noong Abril

12,1996 sa bayan ng Sto.Tomas,lumgsod ng Batangas.Ang aking magulang ay sina Maria

Theresa Andrada na ang trabaho ay bilang sekretarya sa isang drug quest center,ang L.T.O at

Ricky T.Andrada na ang trabaho naman ay bilang security guard sa isang kainan sa

Tanauan ,Batangas.Ako ay pang-apat sa aming limang magkakapatid.Ang panganay ay ang

aking kuya a si Julius,dalawampung taong gulang,pangalawa ay si Mon Jeric,labing walong

taong gulang,pangatlo ay ang panganay sa babae na si Maria Rissa ,labing anim na taong

gulang at ang bunso naming ay si Maria Ricca,labing tatlong gulang.ang aking panganay na

kapatid ay nakapagtapos na ng pag-aaral ng kursong Electronic,ngunit sa ngayon ay

nagtatrabaho sa isang Fast Food Chain(Lugaw Queen) na kahit hindi angkop sa kurso niya

ang ganoong trabaho ay ayos lamang sapagkat ang bagay na iyon ay nakatutulong

amin.Ang pangalawang kuya ko naman ay nag-aaral pa rin sa nayon bilang kolehiyo sa

kursong Information Technologysa paaralang

D.L.S.P.Ang ate ko naman ay nakapagtapos na ng sekondarya at sa ngayon ay

pansamantalang tumigil upang mapag-ipunan muna ang naus niyang kurso dahil ito’y

nangangailangan ng higit na halaga.Silang tatlo ay nakapagtapos ng sekondarya sa paaralang

Col.Lauro D.Dizon kaya naman sa ngayon ang akong bunsong kapatid ay nasa pangalawang

antas na na sekondarya sa paaralan din ng Col.Lauro D. Dizon.

ako noon ng magsimulang mag-aral bilang kinder,nagsimula ding matuto kung paano

magsulat,magbasa,bumilang at magkulay.Noong mga panahong iyon ay hindi ko maikakailang

naging sobra akong iyakin,ayaw na ayaw kong iiwan ako ng aking ina,ang gusto ko lang ay lagi

siyang nadiyan at lagi kong nakikita.Kaya naman kahit madami pa siyang dapat gawin sa

aming bahay ay ipinagpapaliban na lamang niya upang masamahan lamang ako sa aking pag-

aaral.Mabuti na lamang at ang aking pasok noon ay pang-umaga lang kaya kahit papaano ay

nababawasan ang pagsasakripisyo niya,at dahil nga pang-imaga lang ang pasok ko noon ay

may mga pagkakataon na pagkaawas ko ay isinasama ako ng aking ina sa pagpunta sa bayan

na labis ko talagang ikinatutuwa dahil hilig ko talaga noon ang gumala na hanggang ngayon ay

Gawain ko pa naman.Ang hindi ko rin makakalimutang pangyayari noong kinder ako ay noong

araw na kinuhanan kami ng litrato ng mga kaklase ko para sa aming Identification

Data ,nagkataong wala rin ana ina ko noon kaya naman di ko napigilan ang umiyak,iyon din ang

pagkakataon na ayoko talagang magpakuha hangga’t wala ang aking ina na at dahil kailangan

nga na magpakuha ako sa mismong araw na iyon ay pinilit na lamang ako ng mga magulang ng

aking mga kaklase . Hagulgol lamang ang nagiging sagot ko sa tuwing may sasabihin sila sa

akin na pilit lamang ako . Mabuti na lang at bigla rin dumating ang aking ina sa wakas ay

pumayag rin ako .Nagpakuha ako ng mga oras na iyon na nananatiling umiiyak (kaya naman

Dalubhasaang Lungsod ng San Pablo o

Limang taong gulang

kung tatangkain ninyong tingnan ang kinalabasan ng I.D ko,wag na lang siguro).Pero nang

ako’y nakatuntong na sa ika- unang baitang sa paaralang elementarya ng Guerilla ay

nabawasan na ang pagiging iyakin ko,nasanay na rin akong wala sa oras ng klase ang aking

ina,tuwing tanghali na lamang siyang naroroon upang hatiran kami ng pagkain.Pagdating

naman ng hapon oras na ng uwian ay kung minsa ay ang ama na naming ang sumusundo sa

amin.Nasa ikatlong baitang na ako nang nagsimula ng tumigil ang aking ina sa paghahatid sa

amin ,din a rin kami sinusundo ng aking ama.Walong taong gulang din ako ng nang nga

panahong iyon

niya,magalang,matalino,at higit sa lahat di mo man masasabing relihiyoso ay alam mong may

naman sa diyos,dahil sa mga katangiang iyon ay di ko naiwasan na magkaroon ng paghanga

sa kanya at masiyahan sa tuwing siya’y nakikita,ngunit ang kasiyahang iyon ay naputol

sapagkat matapos ang taong iyon bilang mag-aaral sa ikatlong baitang ay muli siyang lumipat

ng ibang paaralan.Labing isang taong gulang naman ako noon nang ako’y makatuntong sa

ikaanim na baitang,kahit di masyadong aktibo sa klase ay mataas pa rin naman ang nagiging

marka ko.Kaya naman nang ako’y makapagtapos ay nagkamit ako ng medalya bilang Third

Honorable Mention at ang pinakamasipag sa lahat,ako rin noon sa aming klase ang naging

Best in Spelling.Taong 2008 nang ako’y nagsimulang mag-aral bilang highschool sa paaralang

Col.Lauro D.Dizon at ako naman ay nasa mataas na seksyon napapunta.noong ako ay nasa

ikaunang antas,buwan ng Pebrero noon ay may naganap na paligsahan para sa dulang Ibong

Adarna,ang seksyon naming ay kabilang at sa kabutihang palad ay pumangatlo naman kami

sa pwesto at noong nasa ikalawang antas naman ako ay may paligsahan muli para sa

Florante’t Laura naman.Ka bilang ako sa mga mambibigkas sa mga panahong iyon at ang

seksyon naming ang nanguna sa pwesto,ang isang bagay na di naming inaasahan ,kaya

naman labis ang aming kasiyahan nang mga oras na iyon.Bagaman dahil kami daw ang nanalo

ay kami ang pinaglinis ng library.Nang nasa ikatlong antas na ako ang hindi ko makakalimutang

pangyayari ay ang nang minsang nagsayaw kaming lahat ng mag-aaral ng ikatlo at ikaapat na

antas ng Dizon High para sa opening ng SM.Nasa ikatlong antas rin ako nang makilala ko

naman si Jabin Reyes,mabait din kasi siya tulad ni Chad kaya naman nagkaroon din ako ng

paghanga sa kanya.Mas naging kaclose ko din ang

kapalagayang loob.Ito rin ang aong napakamiserable,paano tuwing Friday ay para kaming

tinotorture dahil sa CAT.Ang lupit naman kasing talaga ng Commander naming si CEDREX

ALVARAN .Kaya nga din rin ako nagtaka kung bakit cedrexdevil ang email add niya.Madalas

niya kasi kaming pinagiisquattras at pinagni-knee bend pa,pero lahat naman ng iyon ay tiniis

naming este natiis pala.Mabuti na nga lang at kahit papaano ay nagkaroon kami ng napakabait

na gurong tagapayo,si Gng.Rosy Audije.At dahil ako nga ay malapit ng magtapos ay mas

pinagbubutihan ko ang aking pag-aaral upang makamit ko na ang mga ambisyon ko sa

buhay,at isa na nga rito ay ang makapagtapos ako ng pag-aaral at maging isang tagumpay na

guro,upang matulungan ko ang aking pamilya lalo na ang aking ina.

nang makilala ko sa Chad Airick Igama,isang transferee,sobrang bait

mga kaklase ko noon na di ko